Beeker meets Blitzen Trapper

Rootsrocker Peter Beeker belt met Blitzen Trapper en komt erachter dat niet iedere Amerikaan een cowboy is. Frontman Eric Earley zorgt eerst dat lichaam en geest één is voordat hij het leven uit zijn gitaar beukt.

“Yoga?” “Yeah, zo net voor het optreden. Altijd. Wel zo prettig”, vertelt Earley vanuit Portland, Oregon. “De rest hangt backstage terwijl onze drummer Brian en ik een paar yoga-oefeningen doen.” Muzikaal-lenig zijn die jongens van Blitzen Trapper trouwens allemaal. De headliner van Down by the River rekt Americana op totdat het knapt.

Wat hij vindt van de term Americana vraag ik niet. Je hoort het op hun platen. Als het een goede song oplevert kleurt Blitzen Trapper buiten de lijntjes van de rootspolitie. Ik versta niet alles van het gesprek met Eric. De zanger, gitarist en songsmid praat net iets te zacht door de telefoon. Maar hij praat en vraagt hoe laat het is in Venlo.
Vanuit zijn werkkamer ziet hij de kabelbaan niet. De Portland Aerial Tram heeft de stad een fortuin gekost. Iedere vijf minuten vertrekt er een cabine vanuit citywijk South Waterfront naar het medisch centrum in de stad. Earley heeft er nog nooit een ritje in gemaakt. “Tenzij ik vreselijk ziek word heb ik in een ziekenhuis niets te zoeken.”

Portland ligt aan twee rivieren. De Columbia River en Willemette klonteren samen bij de stad. Het hele zaakje duikt kilometers verderop de Pacific in.
Venlo heeft weinig gemeen met Portland. Verschil moet er zijn. Over de kabelbaan Venlo-Blerick, die er (nog) niet is, kan Earley maar een ding zeggen: “Make it bigger and better than ours.”

We zullen zien. Met die gedachte stapt Blitzen Trapper altijd het podium op. Eric Earley, Brian Adrian Koch, Marty Marquis, Erik Menteers en Michael van Pelt hoeven mekaar niet in de ogen te kijken om diep te gaan. Het zijn broeders van andere moeders. “We kennen elkaar al zo lang. Hebben gewoon fun op het podium. Simpel zat.”

Wild and Reckless is hun nieuwe. Het is album nummer negen. Dik 18 jaar geleden begon de band die genoemd is naar een rendier van de Kerstman (Blitzen) en een opbergmap. De Trapper Keeper was nogal populair onder highschoolkids in de jaren negentig. Toetsenist Drew Laughery is ergens onderweg gesneuveld. Figuurlijk dan. Een bandje beginnen, stel ik, is niet zo moeilijk. De meute bijeen houden dat is een heel ander verhaal. Ik hoor even niets terug uit Portland. We begrijpen elkaar.

“Sometimes love don’t make a sound…” zingt hij ergens op Wild and Reckless. Ik moet ineens denken aan lege bierflessen omhoog gooien en in de lucht kapot schieten. Earley drinkt niet meer. Hij leest liever als een bezetene.

Schrijver Cormac McCarthy lezen we beide. Het zijn boeken waar bloed en modder van de pagina’s druipt. Americana van het zuiverste soort. In huize Earley liggen vijf romans van eigen hand op de plank. Eric heeft ze door de jaren heen geschreven maar nooit uit gegeven.

“Ik ga een solo-plaat maken. Er is altijd een nieuwe song waar ik mee bezig ben.” De aanstaande tour in Europa legt dat werk even plat. De songwriter van Blitzen Trapper schrijft niet on the road. “Te druk.” In een krappe maand doet de band vierëntwintig gigs in tien landen. Down by the River in Grenswerk is de vijfde in de reeks.

Ik hoop dat hij me ziet zondag 8 april. Twee uurtjes voor dat Blitzen Trapper het podium op gaat deejay ik even in de foyer. Hij neemt de uitnodiging aan om te graaien in mijn platenkoffertje. “Neem je wat van J.J. Cale mee?” Ik heb Troubadour zeg ik. Eric: “Daar staan zeker wat nice tunes op.”

Blitzen Trapper komt naar Grenswerk. Fijne liedjes inderdaad.

Blitzen Trapper speelt aanstaande zondag 8 april op het Down By The River festival in Grenswerk. Meer info is hier te vinden.